DSG 60 jaar

  DSG 75 jaar

DSG 100 jaar

Meneer de Waal (oud voorzitter) praat met Ina Scholten

op 12 december 1983 bij hem thuis en haalt o.a. herinneringen op over het 100-jarig bestaan van DSG.

Fijn dat u mij vanmiddag hier kunt ontvangen.

Ik kan u vragen stellen, maar ik kan me ook voorstellen dat u, op de respectabele leeftijd van 76 jaar, zelf wat wilt vertellen.

(Meneer de Waal lacht, knikt instemmend en steekt van wal.)

Tot mijn zevende jaar heb ik in Duitsland ge­woond. Onder druk van de omstandigheden zijn we in 1915 naar Holland teruggegaan, naar D'chem. Gedurende 7 jaar ben ik werkzaam geweest bij Misset op grafisch gebied. Vervolgens trok ik naar Zaandam om aldaar mijn geluk eens te be­proeven. Daar werkte ik bij een "grafische kunstinrichting"

Dat klinkt hoog cultureel, vertelt u daar eens wat over.

Daar legden wij ons toe op het vervaardigen van reproducties van bekende schilderijen zoals de Nachtwacht, de Luitspeler, het Melkmeisje enz. Toch werd de recessie in de jaren '28-‘29 voel­baar. Er werd fors bezuinigd in de grafische industrie. Ik trok naar Hengelo en nadien in '35 naar Amsterdam. In '36 trouwde ik en tot '41 hebben mijn vrouw en ik daar gewoond. We hebben er een fantastische tijd gehad. Ik werkte bij de Arbeiderspers als "rotatiedrukker A " en had een goed loon. In de oorlog werd de zaak door NSB-ers overgenomen en ik werd ontslagen.

In '42 werd ik te werk gesteld bij Ubbink gie­terij nadat ik twee keer gedurende een korte periode in Duitsland had gezeten. Ik ben er heelhuids van teruggekomen zoals u ziet.

Tot 1972 heb ik bij Ubbink als expeditie chef gewerkt.

Ik raak altijd erg onder de indruk als mensen mij vertellen dat ze 30 jaar bij één baas ge­werkt hebben en realiseer me tegelijkertijd dat ik zelf met mijn 41 jaar in uw ogen nog een "kuiken" ben.

Mevrouw de Waal serveert thee met een zalige kletskop en mengt zich in het gesprek:

"Bent u al 41?" "Jazeker mevrouw de Waal en ik heb drie kinderen van 16, 15 en 12."

"Echt waar?" Ik bevestig dat met gloeiende oortjes. "Pappie hoor je dat, wat een jonge moeder is dat dan. Echt waar?"

Deze voor mij zo "gezellige opsteker" wilde ik niet onvermeld laten. Dank u wel mevrouw de Waal.

Wanneer bent u met schaken begonnen?

Toen ik 45 was leerde een vriend mij schaken. Het duurde niet lang of we speelden even sterk. Ik had wel zin om mijn blik wat te verruimen en ging daarom graag in op de uitnodiging van de gebroeders van Dijk om eens mee naar de schaak­club te gaan. Dat was in ’54, ik ben toen lid geworden en gebleven tot op de dag van vandaag. Volgend jaar ben ik 30 jaar lid van de vereniging. De club heeft in de loop der jaren de nodige ups en downs gekend, maar het is er altijd erg prettig geweest. ,

Veel waardering heb ik voor het huidige bestuur, enthousiaste, capabele mensen en het resultaat blijft gezien het groeiende ledenaantal niet uit.

Toch zien we u de laatste tijd niet zo vaak. Is daar een bijzondere reden voor?

Mijn gezondheid laat een geregeld bezoek niet toe. Bovendien, en daar moet ik dan maar eerlijk mee voor de dag komen, mis ik de ouderwetse gezellig­heid een beetje met mijn eigen leeftijdgenoten.

Ik kan me voorstellen dat er soms wat heimweegevoelens bovenkomen. Toch hoop ik dat u zich blijft openstellen voor die nieuwe situatie; het is anders, wat geweest is komt in eenzelfde vorm niet terug. “De verjonging" biedt echter ook weer andere mogelijkheden en we hopen dat u hier toch lange tijd deelgenoot van wilt blijven.

In mei '73 hebben we het 100-jarig bestaan van de club gevierd.

Dat is een geweldig feest geweest. Een hoop zorgen vooraf, vooral geldzorgen.

Meneer van Dijk en ik vormden de feestcommissie. Wij hebben een "bedelbrief" opgesteld voor het bedrijfsleven in Doesburg, 't Was tenslotte ook niet "niks" om in een stadje als Doesburg een vereniging te hebben die haar 100-jarig bestaan vierde. Die bedelbrieven leverden een hoop geld op, ongeveer f. 3500,-.  Met dat bedrag konden we wel iets doen en....dat hebben we gedaan!!

Er vond een jeugdschaaktoernooi plaats met jeugd uit Engeland en Duitsland. Dat kostte natuurlijk heel veel geld, maar dat werd gesponsord door Ubbink.

Verder waren er simultaanwedstrijden voor de leden. Twee grootmeesters wisten daarvoor hun weg naar Doesburg te vinden. Met een zeer druk bezochte receptie en een diner voor de leden met hun vrouwen werd de viering afgesloten. Een geweldige herinnering!!

Hartelijk bedankt voor dit gezellige gesprek, mevrouw en meneer de Waal.

Ina Scholten.

(de foto is door de webbeheerder later toegevoegd)